Jawel, back in Windy Welly en deze keer met Mum en Bro.

In tegenstelling tot veel mensen vind ik Auckland wel een leuke stad. Het is heerlijk om langs het strand te wandelen van Hotchocolate bay (Mission Bay). Hier loopt een mooie hardlooproute en eerlijk waar niks is beter dan wandelen aan het strand, even in het zonnetje zitten met een warme choco (alweer!!) en dan kijken naar al die heerlijk sportieve, halfnaakte, bezweette heren die langs rennen. Of weet jij wat leukers op een zonnige en warme winterdag?

Goed, ik dwaal af. Ik wilde dus zeggen dat ik Auckland best een leuke stad vind maar daar dus niet meer ben.

Woensdag zijn we met z'n drietjes in de auto gestapt naar Rotorua. Ik ben de chauffeur. Niet omdat ik zo goed rij want ik ben echt een drama op de weg (referenties?) maar ik vind het gewoon erg leuk en de rest niet. Ik noem het meer cruisen. Een muziekje aan, voet op het gas en vooral zorgen dat je op de linker rijbaan blijft. De vreselijke tonen die soms uit mijn keel komen nemen mijn passagiers voor lief. Als we maar rijden

Ma is een echte backpacker. Ze heeft een rugzak en een paar stevige wandelschoenen maar 's avonds sliepen we mooi wel in een motel met een eigen Spa, een lekker wijntje en een kaasje. We hebben hier een aantal mooie geisers en modderpoeltjes bezocht. Het gekke is dat ze toch allemaal weer een beetje anders zijn. De mooiste vond ik de Hidden Valey. Daar moet je met een bootje heen maar de ene na de andere geiser schiet hier omhoog en de rotsen hebben alle kleuren van de regenboog. Daarbij, alleen al het feit dat je er met een bootje heen vaart doet al wat toch?

Als iedere andere zelf respecterende toerist zijn we naar een Maori show geweest. Een beetje cultuur snuif en lekker Hangi eten. Een geslaagde avond.

Na drie dagen bubbellen in ons badje zijn we door gereden naar Waitomo. Nog niet in Waitomo aangekomen zijn ma en Martijn uit de auto gesprongen om een tripje door de grotten te boeken met als idee een avond abseil. na een kwartiertje sprongen er twee mensen in de auto met de mededeling dat we 15 minuten hadden om de tassen naar een of ander hostel te brengen en naar het startpunt van een 5 uur duurende caving-tocht te rijden! Oh ja, en waar dat hostel dan was wisten ze niet precies en de grot was naar rechts...oh nee links...of toch..

Dus... naar het begin punt. Precies op tijd en alle tassen nog in de auto. Ik had tot op dat moment nog geen idee wat er ging gebeuren.Zwemkleding nodig. Onderin de tas natuurlijk. Snel snel. Nou daar stonden we dan na een half uurtje in een wetsuit met een helm en een paar stevige laarzen. Maar wat gaan we nou doen? Tja met je ma verwacht je een rustig boottochtje door de grotten he?

Maar mijn ma is stoer. Super stoer.

Weetje van de week: GLOEIWORMEN BESTAAN NIET!! Het is gewoon de nationale leugen om toeristen die grotten in te trekken. Maar ja zeg nou zelf, wie gaat er nou kijken naar de lichtgevende poep van cannibalistische-vlieg-larven?

Het plan was om de volgende dag naar Tongariro te rijden voor de Tongarirocrossing. Maar helaas, highway 4 was door sneeuwval afgesloten en de crossing zou toch wel een moedige daad zijn in dit weer dus zijn we heerlijk over de surf highway naar Plimmerton gecruised

In Plimmerton vonden we een leuk hostel met een heerlijke woonkamer met openhaard met uitzicht over de zee. Een heerlijke verrassing als je in de morgen de gordijnen opend met je kopje koffie die de gastvrouw al voor iedereen had gezet.

Morgen vieren we Martijn zijn 21ste verjaardag op de boot naar Picton. Dat wordt dolle pret want de golven waren gisteren nog zo'n 10 meter hoog.....

(foto's volgen later. Er zijn nou eenmaal leukere dingen dan internet...)