Ven2 here we come!
31 aug. 2009
🇳🇱
vanuit Nederland
Het aftellen is begonnen...
Langzaam zoeken we de spulletjes bij elkaar, wordt de slager nog eens benaderd voor zijn gulle sponsoring van onze bbq, de fiets nog eens nagekeken en worden de koolhydraten gestapeld. Daar ben ik nou écht goed in
Morgen nog een mooie spinningmarathon met een grote opkomst op ASR. Allemaal heel spannend.
De afgelopen weken heb ik ook niet stil gezeten. Met mijn fietsvriendjes Robin en Aline heb ik de woensdagavonden op de fiets doorgebracht en in de weekenden werden de echte afstanden afgelegd.
Eerst een rondje Luik met Julien en zijn pa. Die twee zijn geboren fietsers dus ik had er een flinke taak aan om ze bij te houden. Vooral berg af ben ik niet zo´n ster en raakte ik steeds achter maar samen kwamen we weer aan op ons eind punt.
Afgelopen weekend zijn we vertrokken naar Diekirch in Luxemburg. Een bus vol mannen en een dame Een beetje te laat kwamen we aan bij de bus door een lange file bij Eindhoven. Tja, wie werkt er tegenwoordig nog op vrijdag Bij aankomst stond er een lekker hapje en drankje te wachten en een groep met gezellige mensen waar we de dag mee zouden doorbrengen op de fiets. Na de Pasta maaltijd en een drankje was het zaak om vroeg te gaan slapen om de volgende morgen om vijf uur naast het bed te staan. Geloof het of niet maar we hadden dus twee uur nodig om bij de start te komen die op de hoek van de camping lag. Mannen kunnen zo treuzelen... Iets na half acht waren we dan de eerste stempelpost en daarmee de start door en begon onze tocht van 250 km en een beetje.. Het eerste stuk was redelijk vlak maar er volgde steeds meer heuveltjes. Mooie afdalingen en na de bocht meteen weer omhoog. Leuke uitdagingen. De mannen aan kop en ik er achteraan. Steeds als ik ze na een afdaling weer bijna had ingehaald volgde de volgende afdaling alweer. Het was een eindeloze strijd maar ik heb het gewonnen. We kwamen wederom met zijn vieren over de finish. Julien, Robin, Joris en ik. Ons verzorgingsteam stond al te wachten met een bloemetje en een biertje en de band speelde nog. Net op tijd.. Na een dagje rustig aan en veel vlaai kan ik er weer vol tegenaan. Zaterdag vertrekken we naar Frankrijk met onze prachtige orange bus. Op 9 september zijn onze fietsprestaties weer te volgen.
Wil je meer weten of sponsoren. Kijk dan op http://www.alpenkanjers.nl/
Bedankt!
Langzaam zoeken we de spulletjes bij elkaar, wordt de slager nog eens benaderd voor zijn gulle sponsoring van onze bbq, de fiets nog eens nagekeken en worden de koolhydraten gestapeld. Daar ben ik nou écht goed in
Morgen nog een mooie spinningmarathon met een grote opkomst op ASR. Allemaal heel spannend.
De afgelopen weken heb ik ook niet stil gezeten. Met mijn fietsvriendjes Robin en Aline heb ik de woensdagavonden op de fiets doorgebracht en in de weekenden werden de echte afstanden afgelegd.
Eerst een rondje Luik met Julien en zijn pa. Die twee zijn geboren fietsers dus ik had er een flinke taak aan om ze bij te houden. Vooral berg af ben ik niet zo´n ster en raakte ik steeds achter maar samen kwamen we weer aan op ons eind punt.
Afgelopen weekend zijn we vertrokken naar Diekirch in Luxemburg. Een bus vol mannen en een dame Een beetje te laat kwamen we aan bij de bus door een lange file bij Eindhoven. Tja, wie werkt er tegenwoordig nog op vrijdag Bij aankomst stond er een lekker hapje en drankje te wachten en een groep met gezellige mensen waar we de dag mee zouden doorbrengen op de fiets. Na de Pasta maaltijd en een drankje was het zaak om vroeg te gaan slapen om de volgende morgen om vijf uur naast het bed te staan. Geloof het of niet maar we hadden dus twee uur nodig om bij de start te komen die op de hoek van de camping lag. Mannen kunnen zo treuzelen... Iets na half acht waren we dan de eerste stempelpost en daarmee de start door en begon onze tocht van 250 km en een beetje.. Het eerste stuk was redelijk vlak maar er volgde steeds meer heuveltjes. Mooie afdalingen en na de bocht meteen weer omhoog. Leuke uitdagingen. De mannen aan kop en ik er achteraan. Steeds als ik ze na een afdaling weer bijna had ingehaald volgde de volgende afdaling alweer. Het was een eindeloze strijd maar ik heb het gewonnen. We kwamen wederom met zijn vieren over de finish. Julien, Robin, Joris en ik. Ons verzorgingsteam stond al te wachten met een bloemetje en een biertje en de band speelde nog. Net op tijd.. Na een dagje rustig aan en veel vlaai kan ik er weer vol tegenaan. Zaterdag vertrekken we naar Frankrijk met onze prachtige orange bus. Op 9 september zijn onze fietsprestaties weer te volgen.
Wil je meer weten of sponsoren. Kijk dan op http://www.alpenkanjers.nl/
Bedankt!
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!