Lekker luie Kiwi's

Ik loop veel te hard, maak me veel te druk en slaap veel te lang.

Dat laatste is het enige wat mij mogelijk nog luier maakt dan de rest. Slapen doe ik goed. Wel 8-10 uur per nacht,

maar ik ren me dan ook rot tijdens de dag. Dat vind ik heerlijk! Als de paarden uit de ' down paddock' moeten worden gehaald doe ik dat het liefste zelf enlopend. Dat is ongeveer 150 meter van het huis vandaan. Een heerlijk loopje in het zonnetje. Maar hier doet men dat het liefste op de quad. Er wordt geen meter te veel gelopen. De kids worden opgehaald bij de bushalte aan het einde van de oprijlaan, nog geen 175 meter van het huis vandaan... Mij begrijpen ze niet. Je gaat toch niet helemaal daarheen lopen?! Volgens Tim maak ik me te druk. Vandaag maakte hij de opmerking dat ik de hele ochtend geen minuut heb stil gestaan. Ik voel me gewoon het beste wanneer ik bezig ben. Heerlijk vind ik dat. Overal zie ik dingen die gedaan moeten worden. Wat wel grappig is, is dat veel meiden echt wel even een paar minuten niks doen en staan te kletsen. Moet kunnen. Het is tenslotte geen strafkamp. Maar het grappige is dat wanneer je iets doet en ' de baas' loopt langs dat er ineens iemand recht voor je komt te staan en zonder iets te zeggen je werk over neemt...

hmm... In het begin stond ik daar een beetje vreemd van te kijken maar nu haal ik mijn schouders op en ga lekker wat anders doen. Ook goed.

Nog een leuk voorbeeld van luiheid; Met Tim hak ik hele bossen om. De bedoeling is dat we de paden voor de paarden en schapen vrij houden. De kleine paden voor de schapen zijn soms lastig te ontdekken. Dan komt het wel eens voor dat je ergens een pad vindt, begint met de takken weg te zagen en knippen en ineens het pad kwijt bent. Wij gaan dan verder waar we denken dat het pad loopt en gaan dan net zo lang door tot we weer daglicht zien. Wat eigenlijk maakt dat we hele nieuwe paden aanleggen. Als twee kleine kinderen spelen we dat we in de serie ' Lost ' zitten'

Ook heb ik mijn taak van fitnesstrainer hier weer opgepakt. Een van de kids hangt de hele dag voor de tv terwijl ze nodig wat moet afvallen. Tegenwoordig doen we iedere avond samen wat oefeningen (buik, rug, armen, benen) en zo af en toe loopt ze van de bus terug naar huis. De koekjes hebben we een plankje hoger verstopt en de witte rijst is vervangen voor aardappelen en sla.

Wat ook zo geweldig is, is dat het hier best veel regent. Dat is op zich niet leuk maar dat gebeurt alleen 's avonds, 's nachts en in de lunchpauze. Eigenlijk dus altijd als we toch binnen zitten. Daarna klaart het ook meteen weer op. Ik start 's ochtends vaak in thermoshirt en 3 truien en ik eindig met alleen een t-shirtje. Door die regenbuien zie je hier vaak de mooiste regenbogen. Niet een stukje, nee gewoon helemaal. Gisteren zelfs twee boven elkaar! Wat een mooi gezicht.

Weekend@Warkworth

Zaterdag ochtend kwam de regen met bakken uit de hemel vallen. De engelse naam ' showers' was hier zeer gepast. Als gevolg hierop leek iedereen op farm Shilo een beetje chagie. Mijn nieuwe roommate Elly zei de hele ochtend niks en een ui had nog meer uitstraling (die uitspraak kennen ze hier niet...??) en zelfs de paarden waren niet erg in hun hum. Terwijl ik mijzelf door de modder trok en daarbij probeerde om vooral niet weg te glijden of tot aan mijn knieen in de modder te stappen, probeerde de paarden aan alle kanten te bijten of zelfs te schoppen!

Gelukkig klaarde het na de eerste rit, waar verbazend veel mensen waren ondanks de stromende regen, al helemaal op en kwam het zonnetje tevoorschijn. Maar ook dit mocht het humeur van zommige van mijn huisgenoten niet veranderen.

Zondag was 'way better'. We mochten een beetje uitslapen omdat we pas om 9 uur de paarden uit de wei zouden halen. Toen ik om 7 uur klaarwakker iin mijn bed lag, kon ik mij lekker nog een paar keer omdraaien, uitgebreid ontbijten en op mijn gemakkie aankleden.

De zon scheen volop dus iedereen een vrolijke bui. Op mijn roommate na dan (misschien ligt het wel aan mij

) Toen de eerste verrassing van de dag! I.p.v het standaard orange vestje, mag ik voortaan het gele 'trainersvestje' dragen.

Wat wil zeggen dat ik niet langer een leerling ben maar trainer. Cool ha? Wat niet wil zeggen dat ik niks meer leer natuurlijk. De bezoekers waren allemaal vrolijke mensen die met een brede lach weg gingen naar afloop. Dat geeft altijd een goed gevoel.

Toen de kerk. Het zal komen door wat ik Tim had verteld over wat ik van de mis van vorige week vond. Dat denk ik omdat de persoon die mij naar voren haalde mijn naam wist. Maar ik werd naar voren gehaald met de vraag: ' can i pray for you?' Tuurlijk. Blijkbaar maakt men zich zorgen om mij.. Bij dit gebed sta je voor de preker. Hij of zij vraagt de ' holy spirit' om zich kenbaar te maken in jou en je te helpen. Er staat iemand anders achter je om je op te vangen. Er wordt dus van je verwacht dat je naar achteren valt op het moment dat dit gebeurt. Weke knieen kreeg ik wel. Tja wat wil je als een hele kerk achter je voor jouw welzijn bid.. Maar een mooi gebaar.

Vanavond heb ik Melody laten zien hoe je een nek massage geeft. Dat moest ik wel op het hele gezin laten zien maar nu ze weet hoe het moet kan ze wellicht eens op mij oefenen.

mededeling!

Ik kan het niet laten:

Al dat houthakken (kachel) , bossen omzagen (kampvuur!), geiten melken (drinken) en paardrijden. Daar word je moe van. Toch?

Ma en Martijn komen in juli en dan maken we een super gave rondreis! Daarna ga ik uitpuffen op.....Fiji!!! Jawel, het staat vast...Ik ga en wel op 30 juli! Billen bloot, cocosnoot!! Geen bier, alleen maar cocktails!

Nou fijne zomer op Bloemendaal he!!

Natalie op de boerderie...

Spierpijn, moe, zat om engels te spreken.....

Haha! Maar heb het reuze naar mijn zin hier!

Sinds zaterdag zit ik op de paardeb boerderij in Warkworth. Zeg maar een soort boerenland manege.

Ik woon hier bij de Mc kenzie's. In ruil daarvoor werk ik op de boerderij. Roger en Heather zijn super-lieve mensen. De meeste van hun kinderen zijn al de deur uit. Alleen Christina en Melody wonen nog bij ze in. Ayumi, een dame uit japan en werkt en woont hier ook. Ze spreekt niet erg goed engels maar ze is een lieverd en ze weet veel over paarden. Verder komen hier iedere dag wel nieuwe mensen aan tafel zitten en sommige daarvan blijven slapen en anderen komen de volgende dag weer terug. Een komen en gaan dus is dit heerlijk knusse gezin.

Vanaf het begin dat ik hier ben wordt ik op handen gedragen. Natuurlijk moet ik ook wel meehelpen in het huishouden en ' hard' werken, maar ze willen mij hier ook echt wat leren. Ik heb me lang afgevraagt wat het is dat de mensen hier zo open en vriendelijk zijn. Het antwoord is; het leven is hier zo relaxed, dat er geen reden is om te mopperen. De mensen zijn gewoon vriendelijk in Nieuw Zeeland en nog vriendelijker in Warkworth.

Mel heeft het down syndroom. Ze is echt een lieverd; ze pikt stiekem koekjes (die moet ze dan met mij delen..

Op het moment dat ik hier aankwam ben ik meteen op een paard gezet. Zo, we gaan een stukje rijden. Mensen komen hier voor een mooie rit door de heuvels. Je hebt hier echt de meest waanzinnige uitzichten die je maar kan bedenken! In het weekend zit je zomaar 4 uur op je paard op een dag. Op dag 1 werden al meteen 3 mensen door een paard gebeten. Ik ben dus gewaarschuwd. Mij gaat dit niet gebeuren! Ik ben niet eetbaar. Een beetje taai denk ik.. Vandaag zijn er geen ritten maar heb ik de hoefsmit geholpen, paarden van land verplaatst en een zwangerschapstestje gedaan. Voor een paard dan.... Vanmiddag heb ik vrij. Er is niet veel te doen dus lekker de tijd om een verhaaltje te typen.

Zoals je al leest: Ik heb het errug naar mijn zin. ben zelfs met het gein mee naar de kerk geweest zondag. Wel een beetje anders dan ik ken van de kerk in Nederland hoor. Ze hebben hier een band met electrische gitaren, electrisch drumstel en een keyboard! Maar wel een gezellige bijeenkomst.

Trouwens leuk dat er reacties worden geplaatst! Het is gewoon fijn om wat te horen van het 'thuisfront'. Ook de sms-jes (rody, Tan, mir, nat, mark, pa), telefoontjes en mailtjes zijn heerlijk. Toen ik gisteren ma even aan de telefoon had kreeg ik wel wat heimwee. Maar dat hoeft niet want Mammie komt hierheen! jippie jippie jippie!

Oh, de rugby game....Nou foto's volgen nog! Wij kozen ervoor om de Hurricans (geel/zwart) te supporten. Zij staan hoger op de ranglijst namelijk. Maar de Blues (thuisteam blauw/wit) wonnen deze dag.... Dus snel in de mac Donalds ons gezicht gewassen en meteen een sundays ijsje meegepikt

Ik moet hier weg!

Na een week Auckland word ik alweer onrustig. Ik moet hier weg!

Maandag hebben we de Auckland Bridge beklommen. Een prachtig uitzicht over de stad. Die brug beweegt echt alle kanten op! Iedere dag schijnen hier aardbevingen te zijn. Als die brug dan niet meebeweegt.. Je weet de rest

Weer typisch: Je mag op die brug geen fototoestel meenemen. Dat kan naar beneden vallen natuurlijk. Maar geen nood, Natalie heeft meestal wel een beetje geluk. Er was die dag een camerateam mee om een filmpje te maken ter promotie van de atractie. I'm going to be world famous in New Zealand man!

Dinsdag ben ik met Jan en Sacha naar Davenport geweest. Een eilandje dicht bij de kust van Auckland. Hier staat een groot kanon dat Auckland moest beschermen tegen de Russen en later ook de Engelsen. Verder hebben we een picknick gedaan aan het strand en lekker uitgewaaid op de Ferry.

Woensdag was een chill dag. Lekker choco drinken bij Starbucks, extra lang ontbijten en 's avonds naar de bios. Oh ja, en een biertje op de kamer.

Omdat we al een tijdje met z'n 3en op de kamer zitten werden we wat bezorgt of er eventueel nog een nieuwe roommate zou komen. En ineens stond daar een mysterieuse tas op de kamer bij thuiskomst! We hebben uren gewacht. Zelfs een liedje geschreven en geoefend op de mondharmonica (jaja!!) Happy Roommate to you...!

En daar was ze dan...onze nieuwe aanwinst...maar helaas ze is alweer weg..

Vandaag ben ik een dagje naar de Bay of Islands geweest. Dit is in het noorden van het Noorder eiland. Een prachtige plek. Hier heb ik een heerlijke wandeling gemaakt met nog 2 engelse meiden en een ierse jongen. De kust is hier practhtig en de bossen nog mooier.

Ik ga hier volgende maand nog eens heen. Ik heb een dagje met dolfijnen zwemmen geboekt en ook ga ik hier nog zandboarden.

Morgen gaan we naar een echte rugbygame. Huricanes against Blues... Even lekker rellen. Zaterdag vertrek ik naar Warthworth. Hier ga ik werken voor een horse-hicking farm.

Nu maar eens kijken waar mijn (nieuwe) roomies uithangen.

Cheers!

Telefoon!

Trouwens: Ik heb een telefoonnummer hier!!

0064210797375

Bellen maar!!

Surfen!

Het is nu maandag ochtend. Net heerlijk ontbijtje gedaan met een duits meisje en mijn roomie. Het zonnetje schijnt dus een prachtige dag voor the famous bridge climb.,.

Zaterdag zijn we met 12 man in een busje gestapt met bbq en al en lekker gaan surfen in de buurt van Wangarei (dat is een beetje meer naar het noorden). Surfing the Ocian Pacific waves dude!!

In de avond hebben we zoals gebruikelijk een biertje gedaan op de kamer en voor ik het wist ben ik in slaap gevallen. Ik slaap hier trouwens verdacht veel. Slaap ik thuis zelden meer dan 6 uur per nacht, is het hier eerder richting de 10 uur!!!

Mijn moeder zou trots op me zijn

Zondag ben ik met mijn Canadese maatje Mark naar de vulcaan hier in Auckland gewandeld. Wel een grappig gezicht zo'n diepe krater en een prachtig uitzicht over de stad. In de avond ben ik volledig van de pooltafel geveegt door deze heren. Maar vanavond pak ik ze terug!!

Nu ga ik eens kijken hoe ik naar de Fiji eilanden kan vliegen... (das natuurlijk om jullie een beetje jaloers te maken, hihi!)

En dan.... Nieuw Zeeland!!

Ben er hoor! Op de foto's kan je wel zien dat de vliegreis en verblijf in Singapore bar en boos waren..;-)

In Sydney heb ik afscheid genomen van de groep en zijn Sacha en ik verder gevlogen naar Auckland,

Bij aankomst had de lucht alle kleuren blauw die je in Nederland niet hebt. Na even zoeken vonden we dan eindelijk een hostel waar we zijn neer geploft,,, Heerlijk!

Eerst hebben wij de stad bekeken. Dat wil zeggen Queenstreet.... Ik was even lekker op een bankje gaan zitten toen er een meisje voorbij kwam met een hele grote rol touw. Met dat touw was zij een spoor aan het uitzetten dwars over de straten. Natalie zou natalie niet zijn als zij dat spoor niet even zou volgen... Helaas liep het touwtje naar een verlaten pizzahut... Jammer! Maar toch een leuke wandeling van 20 minuten door de stad. Toen maar een bakkie koffie (lang leve Starbucks!!) en een biertje. Het eerste biertjewas van Rene van Rietveld (rene, bedankt! ) de tweede, derde en vierde van Michel, Navin en Marjolein. Toen ging het lampje uit...

Wel even wennen in het hostel met 5 mannen op een kamer. de 'e'en loopt dronken binnen...de ander er weer uit. Is er een zijn sleutel kwijt, de volgende zijn gel,,, dan gaat de ene wekker om 06.30 en de ander om 8.00.... tja..

Vandaag hadden wij al vrij vroeg een introductie over werken en reizen in Nieuw Zeeland. Veel informatie en over enthousiasten mensen. Sweet as! Nee, niet sweet ass... maar AS... zoiets als: geweldig!

Daarna zijn we lekker gaan wandelen naar het Auckland museum.

Nu gaan we de vrijdagavond doorbrengen met onze roomie Jan en een biertje :-) Ik zit hier al veel te lang en de computer loopt steeds vast... de rest van de foto's komen misschien later.

Knuffels!