Alles best hoor!

Ach ja, even een klein verhaaltje.

Eigenlijk is het net als thuis. Mijn bed is heerlijk zacht en warm (beter dan thuis zelfs). Ik sta vroeg op omdat ik nou eenmaal vroeg wakker ben. Heb mijn ontbijtje, maak wat grapjes met Melody, luister naar een verhaaltje van Aimee (die heeft elke ochtend een ander kwaaltje), haal de paarden uit de wei en de rest van de dag babbel ik vrolijk met alle klanten, ren heen en weer met wat klusjes en geniet van de mensen om me heen. Net als thuis. Alleen staat er hier geen waterkoker naast mijn buro, is er geen Linda om capu's mee te drinken en kan ik bij frustraties niet naar de telefoon rennen om Rody te bellen

Inmiddels zijn er 3 nieuwe meiden hier aangekomen. Susannah en Jennifer zijn prettig gestoord en zij maken de dagen hier absoluut nog leuker. Het is gewoon heel gezellig hier. In de avond komt Tim ons dikwijls ophalen voor een hapje en een drankje bij vrienden of in het dorpje. Ik zou hier zo kunnen blijven. Hoewel mijn eigen broertje en zusje, pa en maonvervangbaar zijn heb ik hier echt het gevoel dat ik in een nieuw gezinnetje zit.

De leefstijl is wel totaal anders. Uitgaan is hier bijna onmogelijk, een dansje maken zit er niet echt intenzij je in de gelegenheid bent (vervoer) om een avondje naar Auckland te gaan. De gym is hier uit het jaar nul, dus mijn nieuwe sport is het springtouwtje dat ik van Roger heb gekregen (sweeeeeet!) en werk is niet langr van 12 tot 8 maar van 7.30-18.00. Daar gaat mijn bagel-maandag...

Maar het leven is hier SWEET AS...

Volgende week ga ik een paar daagjes naar de sneeuw. Boven de verwachting van velen zit ik hier dan alweer 4 maanden.Nicole, ikdenk niet dat ik met het kerstdiner thuis zal zijn.... (ja Michel, jij mag mijn bord leeg eten en ook de doggiebag is voor jou

Bula!

Even een berichtje om te zeggen: Het leven is goed hier op Fiji!

De reis was interessant. De vliegreis was heerlijk al ging ik een beetje met een dubbel gevoel weg vanuit Auckland. Ma en Martijn waren al een dag eerder naar huis gevlogen en wat ik in het vliegtuig zag stappen waren allemaal stelletjes. Even kreeg ik de blues maar die was al snel over. Op het vliegveld van Nadi ging ik opzoek naar de bus die me naar het hostel kon brengen. Een medewerker van het vliegveld wees me op een bankje. ' ga daar maar zitten, de bus komt over 2 uur' ... 2 uur later, de bus zou om zes uur vertrekken, ben ik maar eens gaan klaarstaan. Mededeling van een voorbijganger:' die bus is 20 minuten geleden al weg gereden' Fijitime dus ;-)

Ik denk dat er nog wel een bus ging daarna maar de reis was nog 2 uur en ik wilde niet het risico lopen om de hele avond alleen op het vliegveld te zitten en dan in het donker een ander hostel te moeten zoeken dus heb ik met naar het busstation in ' de stad...' laten brengen. Met een ware Vengabus met harde muziek ben ik naar Suva getourt. Een heerlijke belving. Een briefje met ' welcome to Fiji :-) Call me' viel na 20 minuten in mijn schoot. Mijn vakantie was begonnen! (dames, ik heb het nummer nog, dus mocht je geinteresseerd zijn..)

De volgende avond werden wij (kyra. Nick en ik) uitgenodigd voor een plaatselijk cava feestje. Cava is een drankje dat eruit ziet als modder, ruikt naar modder en nog erger smaakt. Volgens insiders wordt je er een soort van dronken van maar ik zou het liever high noemen. De hangover is er nioet minder om de volgende dag maar de avond was dat waard. een voor een krijg je een cocosnot met Cava in je handen. Je klapt in je handen voor je het ontvangt, zegt Bula! En drinkt het in 1 keer op terwijl de rest 3 maal in z'n handen klapt. Dit gaat de hele avond zo door. 1 voor 1 zagen we mensen in slaap vallen en nadat we na 5 keer afslaan nogsteeds cava aan het drinken wren zijn we maar eens opgestapt. In totaal hebben we met zo'n 30 mensen ruim 16 liter Cava op... De jungletrack en een plons in de waterval de volgende dag hadden we echt nodig om weer een beetje bij te komen.

De afgelopen dagen heb ik niet al te veel gedaan. Iedere dag maximaal 1 activiteit. Lezen in de hangmat valt daar niet onder, dat is de dag besteding. We worden hier goed bezig gehouden met volleybal, jungletracks, snorkelen en sieraden maken uit cocosnoten. Lekker crea. Vanmiddag ga ik Met Paul op een Fiji-manier vissen vangen. We jagen de vissen naar 'hun' rots, stoppen bladeren onder de rots. Die bladeren verdoven de vissen en na 10 minuten komen ze boven drijven. Men stopt de vis in een emmer en gooit ze later op de bbq...

Nu is het Fijitime!

Bula!

Fiji, here I come!

Nog een paar dagen en dan vliegen ma en Martijn naar huis en vlucht ik naar Fiji om heerlijk op het strand te liggen en totaal niks te doen. (wedden dat ik dat kan, NIKS doen

We zijn nu in Christchurch aan de oost-kust van het zuideiland. Een geweldige stad met veel arts and crafts.

De afgelopen week hebben we doorgebracht in Dunedin met een prachtige vlindertuin, Kaikoura waar we een walvissentochtje deden waar vele mensen een beetje ziekjes vanaf kwamen en Hamner Springs waar we ons van top tot teen hebben laten masseren, lakken en scrubben tot we er weer als nieuw uitzagen. Natuurlijk hebben we hier ook een dagje in de heerlijke hotsprings gebadderd

Je ziet het: wij vermaken ons nog prima.

Wat ook leuk is; alle hostels hebben wat speciaals, de ene heeft chocolade pudding, de andere een mooi uitzicht of electrische dekensen weer een andere geeft koekjes mee op je boottocht door de Doubtfull sounds. Laatst hadden we er een waar je zelf mag inchecken! Ofwel: kies een kamer, draai het bordje om van 'vacation' naar 'booked' en later komt er wel iemand kijken welke kamers bezet zijn. als je er dan bent kan je afrekenen en anders komt dat later wel.... Dat kan hier allemaal en ook de TV werd niet meegenomen! Bij het hostel in Kaikoura had die man al een heel plan gemaakt van wat we die dag konen gaan doen. We zijn bij een watervalletje zeehondenpups gaan zoeken. Dat was echt wel heel speciaal. zeker 15 pups zonder pa en moe en ze kwamen graag even kijken. Je kon ze zelfs even aanraken!

Het hostel in Fiji heeft enkel ontbijt, high tea, kayaks en het mooiste strand ter wereld...

Dus als ze me missen.....

Awesome south!

Dit moet je horen (lezen)!!

We hebben de overtocht gemaakt en we zijn heelhuids aangekomen. Ondanks alle verhalen over de mensen die ons voor gingen en die met gebroken neus, keuzingen en misselijk aankwamen, hadden wij een prachtige rustige en heldere dag om naar Picton te varen. De Queen Charlotte sounds waren prachtig en we hebben hier dan ook veel foto's gemaakt. (Intussen zitten we na 2 weken al op ruim 600 foto's en ik zet de mooistenog voor dit weekend op internet. Lekker voor de vrijdagmiddag-break op je werk)

In Picton zaten we in een geweldig hostel waar we 's avonds chocoladepudding kregen en in de ochtend vers brood! Geweldig toch?!

De volgende ochtend zijn we op ons gemakkie naar Abel Tasman national park gereden met een uitgebreide stop in Nelson voor een wandelingetje en een bakkie slobber. We leken het hostel in het park voor onszelf te hebben en zo was het ook tijdens de wandeling de volgende dag. We zijn langs een heleboel mooie baaien gelopen met geweldige uitzichten. Net als op de anzichtkaarten...(tja...daar moet je van houden). Absoluut sprookjesachtig.

Na Abel Tasman zijn we doorgereden naar Greymouth. Een plaatsje van niks maar toch de moeite waard om te blijven hangen. Onderweg zijn we langs de amazing westkust gereden met de pancakerocks, geweldige woeste golven en de meest rare verkeersborden. Zo zagen we een aantal borden met; pas op overstekende Pinguins. Wij maar zoeken..maar ik denk dat die waren weggespoeld. Ook de bruggen waren spannend op hw6. Een 1 richtingsbrug met daarop ook nog een spoorbaan. Dus: er kan een auto of trein van voren komen en een trein van achteren!

Het regende behoorlijk die dag en de voorspelling voor de volgende dag was niet veel beterdus besloten we een noodplan te maken. We besloten een quadtocht te maken met het thema ' the wetter, the better'. Dus de volgende ochtend in de regen (echt met bakken tegelijk) op de quad door de modder, door de bossen, door riviertjes en nat zijn we geworden! Heerlijk zo baggeren. Wat ook mooi was is dat ma helemaal ontplooide tot een echte pro. Per ongeluk kwam ze van het pad af en moest ze daardoor een heuvel op die volgens de instructeur niet te doen was. Ma schakelt naar 4wd, kijkt niet op of om, geeft gas en voor we het wisten stond ze boven.

De avond hebben we doorgebracht in een bierbrouwerij... het regende nogsteeds tenslotte

Na Greymouth werd het tijd voor de Fox glacier. Met wat leuke tussenstops in tussenliggende plaatsjes kwamen we aan in een gezellig hostel bij de gletsjer.

vanochtend zijn we vroeg opgestaan voor een nieuw avontuur. Met de heli zijn we de Fox glacier op gevlogen. Van beneden aan de berg lijkt de top een beetje wit met wat rotsen tussendoor. Als je er boven vliegt zie je dat die witten stukken grote ijsplateau's zijn. Als je erop staat besef je ineens dat het reusachtige ijsplateau's zijn met grote caves erin! De meest waanzinnige vormen zie je in het ijs. Mooie gangen van blauw ijs waar je doorheen kan kruipen en bogen van ijs die er misschien aan het einde van de dag al niet meer staan. Iedere dag is het hier anders en dat werd wel duidelijk toen de zon op het ijs scheen. Een boog van ijs begon te druppelen en toen we terug liepen was de boog al bijna ingestort. Een mooie ervaring om hier te lopen en zeker een aanrader als je in de buurt bent

Morgen rijden we naar Queenstown en door naar Te Anau en Milford Sounds

Doegie!

Back in Wellington

Jawel, back in Windy Welly en deze keer met Mum en Bro.

In tegenstelling tot veel mensen vind ik Auckland wel een leuke stad. Het is heerlijk om langs het strand te wandelen van Hotchocolate bay (Mission Bay). Hier loopt een mooie hardlooproute en eerlijk waar niks is beter dan wandelen aan het strand, even in het zonnetje zitten met een warme choco (alweer!!) en dan kijken naar al die heerlijk sportieve, halfnaakte, bezweette heren die langs rennen. Of weet jij wat leukers op een zonnige en warme winterdag?

Goed, ik dwaal af. Ik wilde dus zeggen dat ik Auckland best een leuke stad vind maar daar dus niet meer ben.

Woensdag zijn we met z'n drietjes in de auto gestapt naar Rotorua. Ik ben de chauffeur. Niet omdat ik zo goed rij want ik ben echt een drama op de weg (referenties?) maar ik vind het gewoon erg leuk en de rest niet. Ik noem het meer cruisen. Een muziekje aan, voet op het gas en vooral zorgen dat je op de linker rijbaan blijft. De vreselijke tonen die soms uit mijn keel komen nemen mijn passagiers voor lief. Als we maar rijden

Ma is een echte backpacker. Ze heeft een rugzak en een paar stevige wandelschoenen maar 's avonds sliepen we mooi wel in een motel met een eigen Spa, een lekker wijntje en een kaasje. We hebben hier een aantal mooie geisers en modderpoeltjes bezocht. Het gekke is dat ze toch allemaal weer een beetje anders zijn. De mooiste vond ik de Hidden Valey. Daar moet je met een bootje heen maar de ene na de andere geiser schiet hier omhoog en de rotsen hebben alle kleuren van de regenboog. Daarbij, alleen al het feit dat je er met een bootje heen vaart doet al wat toch?

Als iedere andere zelf respecterende toerist zijn we naar een Maori show geweest. Een beetje cultuur snuif en lekker Hangi eten. Een geslaagde avond.

Na drie dagen bubbellen in ons badje zijn we door gereden naar Waitomo. Nog niet in Waitomo aangekomen zijn ma en Martijn uit de auto gesprongen om een tripje door de grotten te boeken met als idee een avond abseil. na een kwartiertje sprongen er twee mensen in de auto met de mededeling dat we 15 minuten hadden om de tassen naar een of ander hostel te brengen en naar het startpunt van een 5 uur duurende caving-tocht te rijden! Oh ja, en waar dat hostel dan was wisten ze niet precies en de grot was naar rechts...oh nee links...of toch..

Dus... naar het begin punt. Precies op tijd en alle tassen nog in de auto. Ik had tot op dat moment nog geen idee wat er ging gebeuren.Zwemkleding nodig. Onderin de tas natuurlijk. Snel snel. Nou daar stonden we dan na een half uurtje in een wetsuit met een helm en een paar stevige laarzen. Maar wat gaan we nou doen? Tja met je ma verwacht je een rustig boottochtje door de grotten he?

Maar mijn ma is stoer. Super stoer.

Weetje van de week: GLOEIWORMEN BESTAAN NIET!! Het is gewoon de nationale leugen om toeristen die grotten in te trekken. Maar ja zeg nou zelf, wie gaat er nou kijken naar de lichtgevende poep van cannibalistische-vlieg-larven?

Het plan was om de volgende dag naar Tongariro te rijden voor de Tongarirocrossing. Maar helaas, highway 4 was door sneeuwval afgesloten en de crossing zou toch wel een moedige daad zijn in dit weer dus zijn we heerlijk over de surf highway naar Plimmerton gecruised

In Plimmerton vonden we een leuk hostel met een heerlijke woonkamer met openhaard met uitzicht over de zee. Een heerlijke verrassing als je in de morgen de gordijnen opend met je kopje koffie die de gastvrouw al voor iedereen had gezet.

Morgen vieren we Martijn zijn 21ste verjaardag op de boot naar Picton. Dat wordt dolle pret want de golven waren gisteren nog zo'n 10 meter hoog.....

(foto's volgen later. Er zijn nou eenmaal leukere dingen dan internet...)

Prijsvraag!!

ja echt!

Na de vraag of ik nog moest springen bij de foto ' allemaal stoom'van de serie 1,2,3 bungy! ben ik toch eens goed gaan kijken en inderdaad: niet echt een gezichtsuitdrukking om blij van te worden.

Dus: Wat dacht ik hier?

Jij mag het zeggen! Laat het origineel zijn.

De meest originele inzending wint de geweldige Lonely Planet van..... The Netherlands! (voor de thuisblijvers..

Stuur je inzending voor 1 augustus naar nataliesturkenboom@hotmail.com

Veel succes!

Wheeling welly en een Dol-fijne plons water

We zijn nu ruim een week onderweg en de tijd vliegt. Elke dag nieuwe indrukken en andere uitzichten.

Zondag avond kwamen we aan in Wellington. We mochten daar logeren mij kennissen van Daniella. We hebben de hele huiskamer bezet met onze spullen (mijn rugzak en de 9 tassen van Daniella) wat niet erg handig was hier aangezien er drie rolstoelen door het huis rolden. Voor het eerst in weken heb ik een wijntje gedronken. Kaety en Barrie zijn fanatieke wijndrinkers dus heb ik een oude hobby weer opgepakt ;-)

Hier ontstond het idee om mij een dagje in de rolstoel te zetten om eens te ervaren hoe dit is. Een wijntje teveel en ik zeg al snel OKAY...

Dus daar gingen we maandag. alle rolstoelen ingeladen even passen en meten om er nog drie passagiers bij te proppen en daar gingen we.

Onze eerste stop was het beroemde Te Papa museum. Een giga-groot en mooi museum met alles over Nieuw-zeeland. Flora, fauna, vulkanen, Maori, geschiedenis en ga zo maar door. Kaety kwam over voor lunch. We hadden bekijks met vier rolstoelen in het restaurant. Mijn grootste obstakel was de lift. Deze was net groot genoeg voor twee rolstoelen en ik was niet snel genoeg met eruit rollen...dus ging ik weer naar beneden.

's avonds hebben we lekker gekookt, een wijntje gedronken en plannen gemaakt voor de volgende dag.

Deze dag besloot ik de benenwagen te nemen tot grote teleurstelling van de rest. Eerlijk is eerlijk, ik help graag een handje maar ik vind het best zwaar om de hele dag rolstoelen in- en uit de auto te slepen. ' Even de auto pakken' werd ineens oh nee, niet weer de auto en laten we lekker gaan 'lopen' .

Maar het was maar goed ook. Daniella moest naar de Duitse ambasade voor haar paspoort en daar hebben ze dus een trap voor de deur. Daniella moest de trap op kruipen, Barrie kon nog strompelen dus het was een beetje gek geweest als ik zo uit die stoel gesprongen was om hun stoelen omhoog te brengen... Echt schandalig dat er niet gewoon een rolstoel toegang is. Maar inmiddels weet ik dat rolstoelers heel wat obstakels tegenkomen op een dag.

In de middag hebben we de Bee-hive of ook wel het parlementsgebouw bekeken. Daniella was hier niet weg te krijgen nadat ze meende dat de primeminister naar haar knipoogte toen ze voorbij kwam.

Op dag drie hebben we een wheeling langs het strand gemaakt. In de rolstoel merk je ineens dat voetbaden zelden mooi recht zijn, zijwind nog vervelender wordt en honden een gevaar vormen.

In de middag zijn we lekker wezen shoppen. Ik moest natuurlijk weer het bovenste van de plank hebben maar mocht niet opstaan uit mijn stoel. Ook de boodschappentas viel van mijn schoot op een oversteekplaats maar ik mocht niet opstaan dus het hele verkeer lag even plat. Oeps!

Donderdag was ik ergens wel blij dat we weer verder gingen op onze trip. Aan het einde van de dag kwamen we aan in Napier. Een kleine badplaats aan de oostkust van het noordereiland. Het was lastig om een kamer te vinden voor ons omdat ' the prisson' (een voormalige gevangenis) een trap heeft, De meeste hostels geen badruimte voor rolstoelers hebben en de ene die dat wel had de ruimte had vol gebouwt met dozen. Maar Backpackers doen veel voor een biertje...dus een paar sterke mannen en... wij hadden een kamer en een badkamer voor Danielle.

Een verrassing voor Danielle vandaag: Een duik met de dolfijnen. Een paar sterke mannen waren bereid haar het water in- en uit te helpen. Ze bleek zelf verrassend goed te zwemmen dus daar gingen we met Kelly, de dolfijn. Het water was steenkoud maar dat merkte we pas achteraf. Het was een bijzondere ervaring.

Morgen gaan we naar Taupo (mensen die daar zijn geweest weet wat je daar kunt doen...sst), dan naar Roturoa en weer terug naar Auckland om Ma en Martijn op te pikken. Heerlijk kom mijn broertje weer een schop te kunnen geven. Gelukkig vindt hij dat zelf ook fijn :-)

Foto's uploaden is hier een drama. Dus die komen later weer. Pa was laatst zo lief om ze voor mij toe te voegen want vaak op het moment dat ze worden geupload is de internettijd op.

Stay happy!

Heimwee maken en bezig zijn met verliefd worden ;-)

Heimwee? Geen last van... Tot op heden dan. Heimwee kan je opwekken namelijk. Ik heb redelijk snel last van heimwee. 1 weekje Frankrijk is meestal meer dan genoeg. Maar hier niet. Ik krijg maar geen genoeg van Nieuw Zeeland. Alsof ik hier al jaren woon. Dat ik nu weer ga rondreizen voelt als een vakantie in mijn vakantie en het voelt raar om mijn maatjes hier weer achter te laten.

Vanmiddag had ik vrij. Na een lekker paardenritje met een paar chinezen ben ik het centrum van Warkworth in gegaan en daarna heerlijk een middagdutje gaan doen. (lees: met een flinke reep choco en een goed boek op bed) Daarna heb ik een muziekje op gezet. Acda en de Munnik wekte herinneringen op. Zo'n beetje iedere vakantie met mijn zussie achter in de auto flitste aan me voorbij. En teksten over NAAR HUIS... Damn! Deze morgen draaide Ron (de hoefsmit) ook al het country cd-tje van Pa en ma.. Eerlijk is eerlijk...Ik ging zitten voor de blues

Oh ja. Verliefd worden. Mooi niet! Nou is dat doorgaans mijn favo bezigheid.. maar ook daar heb ik geen tijd voor. Kiwi-boeren zijn niet mijn soort. Dus die hou je tegoed

Foto's: even een upload probleem en foto's van het uitgaan en nog meer paarden zit je vast niet op te wachten dus volgende week meer.

Deze keer dus alleen maar teleurstellend nieuws... Volgende keer beter! (maar ma, jij hebt lekker wat te lezen op bed nu...hihi )