In training

Nog minder dan 6 weken te gaan voor onze klim. Na een weekje ' uitrusten' in Frankrijk, zijn de trainingen hervat.
Woensdag avond hadden we een redelijk rustig ritje naar de Piramide, richting Amersfoort, en weer richting Zeist.
Zaterdag was andere koek. Na de spinningles, die mij toch al zwaar viel

Kijk even op www.alpenkanjers.nl

Ven2-4Cancer

Iets meer dan een maand na de prachtige Alpe d'HuZes zijn de fiets-trainingen alweer begonnen. Het doel: de verschrikkelijke Mont Ventoux minstens 3 maal trotseren op 9-9-2009
Even wat informatie over deze pukkel:

In de wijde omgeving zijn er geen bergen te bespeuren die tot aan zijn middel rijken, al kan je in de verte, bij helder weer, de besneeuwde toppen van de Alpen zien. De naam Mont Ventoux betekent 'winderige berg', en sommige fietsfanaten weten waarom. Hoewel zelden in de Tour beklommen, is de Mont Ventoux één van de topcols in Frankrijk.
De zwaarste kant start via Bédoin, al is volgens sommigen, de Malaucène-zijde minstens even zwaar. Sault is veruit de minst zware kant. Alle kanten zullen wij deze dag beklimmen.
De Mont Ventoux ligt in Provence Vaucluse. Vanaf Bédoin, is de Mont Ventoux 22.7 km lang. Over deze afstand overbrug je 1622 hoogtemeters. Het gemiddelde stijgingspercentage van de klim is bijgevolg 7.1 %.

Opnieuw fietsen wij deze tocht met een doel. we zamelen daarmee een zo hoog mogelijk bedrag in voor de Vlaamse Liga tegen Kanker, bekend van “Kom op tegen kanker”. Dit alles onder het motto “opgeven is geen optie”.

Gisteren was de eerste fiets-training. Op mijn nieuwe fiets wel te verstaan...Jawel, een echte racefiets onder mijn kont!

Om iets over achten fietsten we weg.
Robin had een prachtige route uitgestippeld langs weilanden en door bossen naar de Amerongse berg. Hoewel Nederland redelijk vlak is, is de kunst om met een hoog verzet op een flink tempo door te rijden om zo wat kracht en uithoudingsvermogen op te bouwen. Onze heren hadden er soms een behoorlijk tempo in

Hier kan je ook een bijdrage aan ons doel doneren

Australie

Even een klein verhaaltje van ons Australie avontuur. De foto's komen nog en die maken het verhaal nog leuker.

Op 10 januari ben ik geland in Sydney waar Eveline mij kwam oppikken voor een mooi nieuw avontuur. De eerste dagen in Sydney hebben we veel gekletst natuurlijk en wat dingen bekeken enzo en toen hebben we onze prachtige hippie camper opgepikt..

We zijn nog niet op de helft (Rainbow beach) en zitten al op zo'n 2500 km dus we gaan lekker. Met ons campertje zijn we helemaal de blits. Ook als waslijn doet ie het goed maar het gaf wat verwarring op de snelweg toen er een string van de spiegel waaide.... natuurlijk reed ik van het lachen ook nog bijna de auto van de weg.

Eerst naar de Blue mountains waar we lekker hebben gewandeld op zoek naar watervallen en diertjes. De eerste slang die we zagen stond in de top 10 meest giftige slangen... Je kan je de blikken op onze gezichten voorstellen.Toen de Jenola grotten en weer terug naar Syney voor het Ku ring gai chace national park. Het weer was raar. Van bloedheet naar stromende regen en weer naar bloedheet. Maar we hebben de rotskrassingen (?) gezien..

Toen verder naar het noorden via Port Stephens (Waar Eveline bijna op haar hoofd gepoept werd...wat de possum niet lukte dus kwam hij terug voor een plas...hij mistte..) om te zandboarden en te kayakken bij zonsondergang. Door naar Port macquire waar we onze sportieve activiteiten weer zijn gestart met hardlopen langs een verlaten strand om vervolgens naar de koalatjes te kijken. Onderweg ook nog naar een wildlifepark waar we onze gids Nick ook goed konden bekijken..

Naar Coffs harbour en Byron Bay om te chillen en te surfen met crazy 'Unreall' Jeremy. Toen verdwalen in Brisbane om er snel weer uit te vluchten (wij verdwalen altijd in een grote stad..) en nu heerlijk in Tin Can Bay om dolfijntjes te voeren en dingo's te spotten op Fraser Island.

Morgen zien we weer verder ;-)

Natalie in de chocoladefabriek :-)

Jeroen had helemaal gelijk. Wijnadvies voor de kerst..Hoe kan ik dat toch vergeten. Wat weetjes over Nieuwzeeland wijnen;

De wijngaarden op North Island zijn:

1. Northland
2. Auckland
3. Waikato/Bay of Plenty
4. Gisborne
5. Hawkes Bay
6. Wellington

De Wijngaarden op South Island zijn:

1. Nelson
2. Marlborough
3. Canterbury
4. Central Otago

Namen van enkel vooraanstaande wijnmakers:

• Framingham - Marlborough Noord eiland
• Gladstone Vinyard - Walrarapa Noord eiland
• Alan Mc. Korkindale - Walpara Zuid eiland
• Matawhero - Gisborne Noord eiland
• St. Clair - Marlborough - Zuid eiland
• Cloudy Bay - Marlborough - Zuid eiland
• Sacred Hill - Hawkes Bay - Noord eiland
• Glovers Vinyard - Nelson Zuid eiland
• Church Road - Hawkes Bay Gimblet Gravel Noord eiland
• Goldwater - Walheke island Noord eiland
• Voss Estate - Martinborough Noord eiland
• Felton Road - Zuid eiland (top wijn met schroefdop)

Meest aangeplante druiven:

Riesling, gewürztraminer, sauvignon blanc, chardonnay, shiraz, cabernet sauvignon, merlot, pinot noir

• Nagenoeg alle wijnen vallen op door hun fruitigheid en zuiverheid.
• De wijnen worden allen strak van stijl gemaakt en intens van aroma zonder log te worden.
• Het merendeel van de wijnen zijn droog en zo intens van smaak dat zij uitstekend combineren met een mooie maaltijd. Vaak komen zij pas dan geheel tot hun recht.

Persoonlijk vind ik de rode wijnen uit Hawkes Bay erg lekker. Zoals Brookefield. Een heerlijke kruidige Merlot.

Veel Kiwi's vinden echter de Australische rode wijnen lekkerder en gaan voor de witte wijnen uit eigen land.

Afgelopen week hebben we hard gewerkt aan de Cabernet Sauvignon Blanc. Ik zou deze wijn zeker afraden gezien veel Backpackers tranen hierin verborgen zitten!!!

Verder ben ik niet echt een wijnkenner. Ik vind het lekker of niet. Simple as Bro! Dus Wit uit NZ en Rood uit Aussie of een Brookefield (Of iets anders uit Hawkes Bay..) dit jaar met kerst!

Dan toch een klein verhaaltje. Nadat Jemma en Maire mij kwamen reddenuit Auckland, zijn we er toch nog even blijven hangen maar toen in de Globe bar onze dansstijl een hit werd en de fles Jim Beam het etiket Maire, Jemma en Natalie ging dragen was het voor ons een teken om weg te gaan. VER WEG!!

Dus we hebben gekeken waar er per direct werk was en zijn hop op de nachtbus en Ferry gestapt naar het zuidereiland om daar later op de dag aan te komen in ons hostel in Blenheim. Het hostel waar we in zitten is het hostel van onze eerste werkgever hier (we zijn inmiddels begonnen bij de 3e maar daarover zo meer) en het schorem van Blenheim (misschien wel heel NZ) verzameld zich hier. Eigenlijk wil deze man alleen Indiers in zijn hostel en ook in zijn wijngaard maar aangezien er meer Duitsers dan INdiers hier zijn zijn nu ook andere nationaliteiten welkom.

De eerste werkdag was speciaal. We werden opgepikt door een jongeman die nauwelijk engels sprak maar naar eigen zeggen al 10 jaar hier woont. Zijn comando was: sit in the car! Deze beste man zag vrouwen niet als zijn gelijke... Geen probleem want na een half dagje werken hadden we wat overeenkomsten gevonden: Jim Beam en Curry. Helaas was deze relatie kortstondig want contractwerk in een wijngaard levert niet erg veel op voor al de spierpijn die je eraan overhoudt en bovendien hou ik niet zo van comando's (zoals je wel weet).

Nadat ook de jongens in het hostel vertelde dat deze AJ meneer vaak vergeet te betalen hebben we de werkdag als 'niet gebeurt' bestempeld en hebben we gebelt naar een andere meneer die ons meteen kwam oppikken in de ochtend. We hadden AJ nog even netjes gezegt dat we niet meer komen werken maar dat werd niet in dank afgenomen. Sterker nog, de wijngaard mafia brak los. De manager kwam ons waarschuwen dat AJ stond te wachten op ons. Terwijl het werkers busje vertrok bleef AJ met zijn 'mannen' hangen om te kijken wie ons kwam oppikken. Gelukkig hadden we afgesproken om naar de KFC te lopen zodat de andere meneer ons daar kon oppikken. Dus snel langs de enge mannen geglipt en naar de KFC. We hebben ze nooit meer gezien.

Na twee leuke dagen werken in de wijngaarden in het zonnetje was de 3e dag weer contractwerk. Eerst betaal je 5 dollar aan vervoer, dan 6 aan handschoenen (die je echt nodig hebt) en dan verdien je 10 cent per paaltje met het ophangen van ijzerdraad. Dit werd pas verteld op plaats van bestemming en geen ov terug...Het was het opknappen van het nalatige werk van anderen dus het nam tijden in beslag. Niet leuk en erg traag. We hadden deze dag meer betaald dan we konden terugverdienen. Gelukkig kwam onze roomie met de tip dat er een baantje beschikbaar was in Sollies Lollies, een snoepfabriek hier. We konden maandag meteen aan de slag. De afgelopen 2 dagen was ik in de hemel. Niet aleen mag ik de hele dag met chocola spelen maar ook ben ik omringt door twee geweldige jonge mannen :-) Dat je dan de hele dag spekvissen in de chocola staat te dopen maakt ineens niet meer uit als je de glimlach van Sean ziet. Kon ik hier maar altij blijven.

Voor degene die zegt dat je geen chocola eet als je in een chocoladefabriek werkt heeft het helemaal mis! Mensen kinderen. Ik kan gaan werken op de afdeling kwaliteitscontrole. Ik kan niet stoppen met snoepen! hihi Aan het einde van de dag zijn we bekaf en landen we met een sisha, wat schorem en onze vriend Jim (Beam)voor de deur van ons 'huisje', doen silent disco en een therapie sessie (gillen in een kussen). Morgen zijn we even Koos. De spekkies zijn op dus is er morgen geen werk voor ons in de fabriek. Deze dag gaan we invullen met een heleboel NIKS en wat kalmerend spul (zie Jim etc). Lekker lui.

Sweet as Bro!

Daar gaan we weer!

Na 2 weken surfen (zie foto's) en een week te lang in Auckland zijn we vandaag op het zuidereiland aan gekomen. De boottocht was prachtig met schitterend weer en goed gezelschap (jaja).

Morgen beginnen Jemma , Maire en ik met het werk op een wijnveld. Er zit nog een leuke wijncursus aan vast dus dat wordt lachen. Na 2 weken gaan we door naar Abel Tasman voor een 5 daagse hike (heb een tentje!) en Golden Bay voor een yoga weekje. Geen verdere verhalen dus to na kerst!

Alvast fijne kerstdagen dus :-)

3 gebroken benen later ;-)

UIteindelijk had ik mijn keuze gemaakt. Eerst 2 dagen bij Marc in huis (heel backpackend Raglan was daar ingetrokken...) waar we niet eens zijn toegekomen aan surfen. Vanaf het moment dat ik daar aan kwam bleef het huis maar volstromen met mensen. Ik was daar aangekomen met wijn dus konden we niemand naar huis sturen voor de flessen leeg waren. In die tijd had iemand anders al voor eten gezorgt en daarna besloot iedereen om die nacht maar daar te blijven. Iemand had een stukje hout gevonden met mooie figuren en kleuren erin. Ik dacht daar wel even een ketting van te maken de volgende dag. Dat viel niet mee met een zakmes dus bij de buurvrouw een zaag gehaald. De buurvrouw bleek een handige trien en gaf me meteen een polijstsetje mee. Het hout was erg hard en moeilijk te bewerken en voor ik het wist was er al een halve dag om maar ik wilde het af maken. Aan het einde van de dag had ik 2 kettingen en 2 armbanden die ik ook binnen 30 minuten al weer kwijt was. Ze vielen in de smaak gelukkig. Toen kwam iedereen alweer thuis en werd de vorige avond herhaald.

Daarna een paar dagen naar Ayumi in Cambridge. Ayumi werkt daar met racepaarden en ik kon een paar dagen meelopen. De werkdagen zijn daar van 4.30 am (!!!!!) tot 9.30 am en van 2.30pm tot 4.30 pm. En ik maar denken dat mijn werktijden onlogisch waren. Een aantal bekende namen komen van deze stal dus was het best leuk om hier eens rond te kijken. Dat het trainen van racepaarden niet geheel zonder risico's is bleek al snel. Een gebroken schouder en een gebroken nek in de week daarvoor. Dit is voornamelijk door de korte stijgbeugels en de leeftijd van de paarden. Deze zijn tussen de 2 en maximaal 6 jaar oud. Maar snel sijn ze!

Ook grappig aan dit gebied is dat het gewoon helemaal plat is. Plat als een pannekoek. Of wat beter tot de verbeelding spreekt: plat als Nederland ;-) Hier zie je dan ook meer mensen hardlopen of fietsen dan waar dan ook. Geweldig was het op dinsdagochtend toen ik een rondje ging hardlopen. UIt alle hoeken kwamen paarden. Allemaal op weg naar de racebaan voor de ochtendtraining. Zelfs mensen in de auto hadden een helm op... op weg naar hun paard. Het was net een film.

De vrije tijd hebben we besteed aan wat rondkijken in Cambridge op de rommelmarkt op Laybourday (nationale feestdag), de Hamilton Zoo, een meeting met Ian en alle backpackers die hij langs de weg had opgepikt en de Botanische tuinen. Dat laatste was hilarisch. Een Hollandse week in de tuinen in Hamilton! Allemaal kraampjes met Kroketten, Senseo, Poffertjes, Haring en oud Hollandse spelen. Dus heb ik Ayumi en Pauline wat van de Hollandse cultuur laten proeven. Het was een geslaagde dag.

Nu ben ik weer terug in Raglan. Bij de buren van Martin en Jane.... Wist ik ook niet. haha, volgende keer maar even adres checken voor ik ergens heen ga. Een engels koppel is hier ook net aangekomen. Hoe meer zielen..

Het is niet te geloven maar ik heb vanmorgen zowaar veel plezier beleefd aan het schoonmaken van de keuken. Nog meer plezier ga ik beleven in de zee. Het is dan eindelijk tijd om te surfen!

Troubles, troubles ;-)

Hello!

Na het bonecarve avontuur ben ik vertrokken naar Raglan. Wat een heerlijke-hippie plaats.

Ik ' woon' deze week ik het tuinhuisje van Jane en Martin, een engels stel dat is vergeten terug naar huis te gaan ;-) Wat leuk is, is dat zij beiden in gezondheidswetenschappelijk onderzoek werken. Veel om over te kletsen dus. In ruil voor wat schilderwerk en wat onkruid wieden zorgen zij vooronderdak en eten (en Martin kan errug goed koken) en er blijft genoeg tijd over voor andere leuke dingen zoals lezen in het zonnetje en surfen! Mijn tuinhuis is ook niet zomaar een tuinhuis maar een heerlijk kamertje aan een riviertje met koeien in het weitje en een geweldige veranda waar ik 's ochtends yoga oefeningen doe. (zwijmel)

Raglan is bekend om zijn links-afslaande (of zoiets, klinkt altijd beter in engels) golf.... Niet dat je daar veel van merkt. Ook is de wind erg geschikt voor Kitesurfen. Dikke pret hier dus. Al zoekende naar mijn maatje Marc die zijn telefoon weer eens kwijt was kwam ik hem per ongeluk in de supermarkt tegen. Hij wist niet dat ik in Raglan was en ik niet dat hij in de supermarkt werkte. Leuke verrassing dus en een logeeradresje voor de komende week. Hoef ik niet eens voor te werken en ook hij kan lekker koken. haha..

Maar goed, troubles. De keuze is reuze. Met Emma, Helen en Rae zouden we naar de Coromandel vertrekken dit weekend. Op het laatste moment heeft Rae die trip voor een ander moment geboekt, weet Helen het nog niet zeker en heeft Emma een 2 daagse bustour geboekt waar er nauwelijks tijd is om rond te kijken. En ik ben de hele week maar aan het denken; wat zal ik doen, Ayumi opzoeken in Cambridge, naar Coromandel met Emma of lekker in Raglan blijven hangen. Plannen veranderen met de dag. Aanvankelijk zou ik in Raglan gaan werken voor een kayaktour organisatie maar die willen me een heel seizoen houden. Daar heb ik geen tijd voor ;-) Prioriteiten stellen in je vakantie heet dat. LOL!

Dus nu is het de komende weken surfen in Raglan en in het hoge noorden (met Rae), stappen met Marc tot in de vroege uurtjes om vervolgens toch maar eens naar Ayumi te gaan want staat al zolang op de agenda en dan nog tijd te kort want op 10 januari vertrek ik alweer naar Australie! pff.... Nou allemaal, ik hoop dat je je nu realiseert dat je beter dagelijks naar kantoor kan gaan in Nederland. In ieder geval kom je dan niet voor deze ' moeilijke' keuzes te staan.

Ciao!

Voor alles is een eerste keer..

Voor alles is er een eerste keer. In Nieuw Zeeland had ik meerdere eerste keren:

- De eerste keer in Nieuw Zeeland (jaja...

- De eerste keer in een bed met een heerlijke electrische deken (aaahhh..)

- mijn eerste woordjes koreaans, japans en chinees. Dit beperkt zich dan wel tot dingen gerelateerd aan paardrijden, ik hou van jou en wat woorden die ik in het Nederlands niet zou durfen uitspreken. Ik kan bijvoorbeeld 'jij bent zo dom als brood' nu in 7 talen zeggen! Vraag me niet waarom.

- De eerste keer dat naar mijn identiteitskaart werd gevraagt in een winkel en in een bar toen ik vroeg om Baileys. jaja, echt waar, ben al 26 jaar...

- En..... de eerste keer dat ik van het paard donderde

Eigenlijk is het best een zielig verhaaltje. Mijn lieve onhandige Terminator struikelde zoals hij wel vaker doet. Alleen deze keer viel hij! Eerst op zijn knietjes en toen op zijn snuit en tot overmaat van ramp viel ik door de klap in zijn nek en zo gleden we een meter door. Terminator is een echte vent en stond op en ging door in zijn drafje. Helaas was hij een beetje de kluts kwijt en hing ik nog steeds (met 1 been) in zijn nek... Daar ging ik dan, met mijn neus in de modder (eigenlijk met mijn rug, maar dit klinkt leuker voor de lezer)!

In het kader van sportiviteit rennen Christina en ik en soms Grace dagelijks een lekker afstandje over de heuvels. Oh,wij vervloeken iedere heuvel (dat kost dan weer onnodig veel energie dus zou ik niet moeten doen) maar we hebben nu de ultieme heuvel gevonden aan het begin van onze 10 km run. We trainen dagelijks om deze heuvel in 1 keer op te rennen, het is een speciale heuvel met veel bochten en stijl omhoog. Zelfs de auto wordt er niet blij van. Maar eergisteren lukte het dan echt! Hup omhoog en gewoon door. Ha! Het zijn de kleine dingen in het leven he. De rest van dit rondje is vrij heuvelachtig maar prachtig landschap met aan het einde..jawel, de snelweg! Eigenlijk nog zo'n eerste keer.

Ik had al eens op de snelweg gefietst in Thailand en op de Dominicaanse Republiek besloot mijn paard de snelweg over te steken

Omdat het nu al heerlijk lente is hebben we vele bbq's enkunnen we zonnebakken op het paard. De zon is hier behoorlijk sterk en op bewolkte dagen verbrand je gemakkelijk in een korte tijd maar ondanks dat hou ik mij vast aan mijn surfshorts. Dit is een uitvinding met het weer in NZ. Het ene moment heb je regen en het volgende moment blauwe lucht. Ja, dan kan je een regenjas aan- en uit blijven trekken of je trekt iets aan dat nat hoort te worden..

De schoolvakantie is bijna over nu. De afgelopen 2 weken hadden we hier bijna constant 14 farmstays (kinderen!!). Dat is veel ol op de dag omdat je ze in een week echt veel kan leren en leuke uidagende tochtjes kan maken, spelletjes kan doen en wedstrijdjes kan houden maar in de avond... Je zou ze achter het behang willen plakken (haha! dat is waarom ik al mijn 6 kinderen later bij Bo en Renee onderbreng

Ik blijf hier nog 1 weekje om Tim zijn verjaardag te vieren. Daarna ga ik met Grace en twee van haar vriendinnnen een weekendje naar het noorden voor een traditionele bonecarving workshop. Daarna is het dan eindelijk de tijd om gewoon een paar weken te surfen op de prachtige golven van Raglan. De rest van de uren vul ik op met kayaktrackings. Een leuke nieuwe uitdaging voor op de cv.

Troedels