ALpe d\'HuZes 2012

Lieve Mensen,

Wie geeft mij weer een duwtje de berg op?

Ook dit jaar heb ik weer meegedaan aan het indrukwekkende evenement Alpe d´HuZes voor de strijd tegen kanker. Samen met Julien, vrienden en familie en het team hebben we toen ontzettend hard gewerkt voor sponsorgeld en ruim €64.000 opgehaald voor het KWF .

Op donderdag 7 juni 2012 gaan we opnieuw de uitdaging aan om 6 maal de alpenreus Alpe d'Huez op één dag te beklimmen!

Dus hierbij committeer ik me weer aan een half jaar keihard trainen en afzien...! Training na training, tourtochten van 150 km op de fiets, de marathon van Rotterdamen binnen een half jaar klaarstomen voor minimaal 4 beklimmingen te voet (!!!) van de Alpe d'Huez op 1 dag. Jaja, dit jaar gaat de fiets slechts mee voor beklimming 5 en 6. De eerste beklimmingen gaan we op de hardloopschoentjes. Dat is meer dan 56 km berg-op!! lees: dat is meer dan een marathon berg-op... Loodzwaar wordt het. Maar het is het allemaal meer dan waard!

Sponsoring

Ik reken dan ook (weer!) op jullie steun om mij te sponsoren per beklimming van de Alpe d'Huez en daarmee deelnemer te worden van de strijd tegen kanker! Dat kan via de link: http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/nataliesturkenboom/natalie-sturkenboom/donationpromise.aspx

Als team hebben we ook weer honderden flessen wijn ingekocht bij de Wijnbeurs. I.p.v. sponsoren per beklimming, of een sponsorbedrag over te maken via mijn actiepaginakun je dus ook sponsoren door een doosje heerlijke wijn af te nemen (6 of 12 flessen). Een mooie sponsorsdeal waarvande opbrengst gaat naar het KWF, maar waar je ook een wijntje aan overhoudt (kwalitatief goede wijn, ook leuk om weer iemand anders cadeau te doen!) Stuur een reply op deze mail als je een wijntje wilt bestellen, of bel me op 06-47996913. Neem dus een kijkje op mijn actiepagina http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/nataliesturkenboom/natalie-sturkenboomen geef me een duwtje in de rug naar 7 juni 2012!

Stichting Alpe d'HuZes

In de strijd tegen kanker ervaren patiënten en hun dierbaren een groot gevoel van onmacht. Ertegen vechten lijkt zinloos. Kanker is alom tegenwoordig. Stichting Alpe d'HuZes is opgericht om de onmacht die door kanker ontstaat om te zetten in kracht: kracht putten uit emotie. Hiermee zorgen we ervoor dat er zoveel onderzoek kan worden verricht om de kwaliteit van leven van zowel patiënt als de omgeving zo hoog mogelijk te houden.

Samenwerking met KWF
Alpe d'HuZes draagt al het geld van onze sponsoren voor (meer dan) 100% over aan KWF Kankerbestrijding. Het geld komt bij KWF in een apart fonds op naam en wordt volledig aan de doelstellingen van Alpe d'HuZes besteed. Medici en wetenschappers kunnen projectvoorstellen indienen met het verzoek deze te bekostigen uit het Alpe d'HuZes/KWF-fonds. Deze voorstellen worden eerst getoetst aan de missie 'Anderen faciliteren en inspireren om Goed, Gelukkig en Gezond te leven met kanker'. Projecten die hieraan voldoen worden vervolgens op wetenschappelijke kwaliteit beoordeeld door de speciaal ingestelde Alpe d'HuZes commissie van de Wetenschappelijke Raad (WR) van KWF Kankerbestrijding.

Thema's, Programma's en Projecten
De meeste projecten die ondersteund worden zijn geclusterd in de volgende 5 thema's en programma's.

• 1. Sneldiagnose
• 2. A-CaRe (revalidatie van kankerpatiënten)
• 3. Leven met Kanker
• 4. Kanker en Voeding
• 5. Bas Mulder Award (prijs voor jonge onderzoekers)

Daarnaast steunt Alpe d'HuZes een aantal belangrijke projecten die vallen onder de noemer 'Ontwikkelen en toepassen van nieuwe methoden van diagnose en (na)behandeling'. Hier lees je meer over deze projecten.

Leuk om jullie te zien opmijn actiepagina!

Groetjes, Natalie

Alpe d'HuZes volgen?
- Internet: http://www.opgevenisgeenoptie.nl/
- Facebook: www.facebook.com/alpedhuzes
- Twitter: www.twitter.com/alpedhuzes
- Youtube: www.youtube.com/alpedhuzes

Alpe d'HuZes

Het is donderdag ochtend 2:00 uur en de wekker gaat. Ik heb nauwelijks geslapen van de spanning. In mijn hoofd heb ik alle 6 de rondes er al op zitten. Precies binnen de tijd. 3 in de ochtend en 3 voor de rest van de dag...

Gespannen werk ik 2 pannenkoeken naar binnen. Koffie? Nee daar krijg ik zo last van. Nog wat eten? Ik weet het niet. Laten we maar gaan.

De start

We komen aan in Bourg d'Oisans, pompen nog een keer de bandjes op en fietsen naar de start. Mijn hemel, wat doen al die mensen hier al zo vroeg? Rijen en rijen fietsers staan te wachten op het startschot. Dan gaan er 2 vuurpijlen de lucht in. De eerste groep mag weg. Wij zitten in de tweede groep. 10, 9, 8, 7....Na een aantal keer aftellen komt eindelijk die megafoon onze kant op, een wave, aftellen en trappen maar. We zijn los!!

Ronde 1.

Ok ik heb het uitgerekend; Als ik om half acht weer beneden ben voor ronde twee dan heb ik nog tijd zat voor 5 keer er achteraan. Zonder energie te verspillen trap ik op een rustig tempo naar boven. Hier en daar een bekende, een praatje en een knipoog. Het gaat allemaal gemakkelijk en in 1,5 uur sta ik op de top. Waar is de shuttle bus? Helaas, dit jaar zal ik zelf naar beneden moeten suizen. Onderweg naar beneden wordt ik niet herkend aan mijn jas, helm of string (daar had je bij moeten zijn) maar aan mijn tergend langzame tempo (harder dan 45 km/h mag toch niet...).

Ronde 2.

Het gaat soepel. Het is nog geen zeven uur en ik start aan de tweede ronde. De benen zijn goed en ik houd geen pauze beneden. Onderweg kom ik onze mannen tegen die op een straf tempo doorgaan. We fietsen samen een eind op. Laat de heren maar gaan. Ik wil nog 4 keer en het gaat hoe dan ook pijn doen.

Ronde 3.

De afdaling was enger dan die daarvoor. Mijn vingers verkrampte bij het remmen en het leek drukker op de weg. Gefeliciteerd, het afzien is begonnen.

Even een banaan, nog een banaan, chocolade broodje en een reepje voor onderweg. De jongens staan bij de wagen maar ergens had ik gehoopt Sudi te vinden. Waar zal zij nu zijn?

Juul gaat vast omhoog. Hij fietst beter alleen. Nee niet alleen, net als velen anderen vandaag draagt hij zijn vriend mee op de bagagedrager.

In een keer komt het binnen, ik was het heel even vergeten. Overal zie ik foto's op fietsen geplakt en langs de weg hangen. Knuffelberen gaan op het stuur en pijnenburg aan het zadel. Vandaag fietsen we niet alleen voor persoonlijke prestatie maar we voeren een strijd. Vandaag zijn we niet machteloos maar zetten wij ons verdriet om in positieve daden. Fietsen voor 20 miljoen euro.

Voor ik het weet ben ik weer boven. Samen met Jacko fiets ik over de finish.

Ronde 4.

Geen pauze. Gewoon even eten (banaan, chocolade broodje, chips en reep) en fietsen. Jacko heeft een fijn fietstempo. We gaan niet te hard en kunnen zo nog een beetje praten onderweg. In bocht 16 maken we een toilet stop en gaan de warme kleren voor het eerst uit. De ochtend was koud maar nu de zon doorkomt en de mist is weg getrokken zijn arm en been stukken op deze hoogte niet nodig.

Zonder de aanmoedigingen aan de kant van de weg was ik nooit zover gekomen. Ik bedankt de supporters voor hun dansjes, liedjes en aanmoedigingen. Ze zijn fantastisch.

Bocht 7 gaan de armstukken er weer om en we fietsen weer over de finish.

Ronde 5

Mijn enige herinnering: kan ik dit? Auw mijn knieën! Hey was dat niet Olaf?

Chantal en Sudi geven ons nog een kontje onderweg (Ik fiets nog altijd met Jacko) en ik hoor mijzelf nog zeggen: nog 1 keer! Geloven doe ik het nog niet echt. Rielle en Gordon staan klaar met de camera en daar is ie weer: De finish met Bettie die ons toejuicht.

Ronde 6.

Ik ben vast afgedaald. Jacko haalt mij wel in en bovendien staan Julien, Eric, Jasper en Robin beneden op ons te wachten voor de laatste ronde. Ik beloof mijzelf nooit meer deze berg naar beneden te zullen fietsen en verheug mij op het duwtje in de rug bij de volgende klim.

Beneden aangekomen zie ik Julien alleen staan. De rest is al weg en Jacko blijft boven. Ik voel me een beetje in de steek gelaten en tegelijkertijd heb ik het gevoel dat ik mijn fietsmaat Jacko heb laten zitten.

Het is half zes en een grote groep hardlopers en Alpenkanjers staan te wachten bij de start. Met hen en mijn Julien fiets ik nog een keer naar boven. &^%^## berg.

Bocht 16 en 7 stoppen we met een rotsmoes. Ik ben moe en kan bijna niet meer op mijn zadel zitten maar er is nog tijd dus we fietsen door.

Ik hoor een vreugdekreet vanaf de motor. Het is Chantal; kom op Natalie, je kan het, niet opgeven. Ja, ik kan het... Daar gaan we weer; kwartje erbij.

2 uur later komen we bij de top en mijn lieve schoonzusje Valerie en vriendinnetje Sudi (en Arjun) staan te wachten bij de finish. Ik hoop dat niemand kon zien dat ik de laatste meters wat tranen verloor.

9 juni 2011 19:30; Ik heb de strijd tegen mijzelf gewonnen.

9 juni 2011 19:35; Jacko komt over de finish gefietst! Wat een held.

9 juni 2011 19:55; De strijd tegen kanker: 20 miljoen euro. We zijn er nog niet maar ‘ ‘Opgeven is geen optie'.

Iedereen die aan ons gedacht heeft op deze dag, alle sponsoren en iedereen langs de weg: bedankt! Jullie zijn onmisbaar.

Niet vergeten

Hoi!

Niet vergeten: http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/nataliesturkenboom/natalie-sturkenboom/donationdirect.aspx

Al het geld dat nu nog gedoneert wordt brengt nog rente op ten goede van dit goede doel!

Dank je wel!

Groetjes,

Natalie

Zelfverdedigingacursus

Zoals bekend doen Julien en ik mee aan de Alpe d'HuZes en organiseert ons team (No Surrender)activiteiten om geld in te zamelen. Graag wil ik jullie uitnodigen voor dit buitenkansje.

Op zaterdag 19 maart van 10 tot 13 uur wordt er een zelfverdedigingscursus georganiseerd bij sportschool Broertjes in Zeist. Op een eenvoudige en effectieve manier wordt je geleerd om jezelf te verweren. Een goede conditie is niet nodig. De kosten zijn slechts 25 euro en de hele opbrengst gaat dus naar de Alpe d'HuZes.

Wie doet er mee? Opgeven kan bij mij. Er zijn nog 14 plaatsen beschikbaar.

Afsluiting en nieuw begin

Gisteren was de cheque uitreiking van de Ven2-4Cancer 2009. Een geweldig bedrag van 124.788,64 euro is opgehaald! Dit is geweldig! Een mooie bijeenkomst nabij Gent waar nog eens duidelijk werd waar we alles voor gedaan hebben.

Ook werd het prachtige boek van Gert Jan, Loes en Julien eindelijk uitgebracht. Wouw, wat een mooie impressies van de dag op de Ventoux, de voorbereidingen en de motivaties van de verschillende deelnemers. kijk maar eens op http://ven24cancer.wordpress.com/ Hier is het boek voor 19,99 te bestellen. Geen geld voor zo'n prachtig boek en de GEHELE opbrengst komt ten goede van Kom op tegen Kanker.

De motivatie om te fietsen in 2010 is nu nog groter geworden en de acties om geld op te halen spectaculairder. Wat dacht je van een groot feest in de Monza, heerlijke sportmassage's en een avondje lachen in Amsterdam? Van al deze acties zal de gehele opbrengst weer naar stichting Alpe 'd HuZes gaan. Houd dus je mailbox in de gaten voor uitnodingen voor deze acties.

Wil je zelf ook een geldinzameling doen voor stichting Alpe d' HuZes? Laat het mij weten. Ik help je graag.

Alpe d'Huez

Vecht jij met mij mee tegen de gevolgen van Kanker?

Evenals in 2009 kom ik weer bij je terug. We zijn er namelijk nog (lang) niet. Ik zoek sponsoren voor het evemenent Alpe d'Huzes en zou het fantastisch vinden als jij dat steuntje in de rug voor mij (en vele anderen) wil zijn komend jaar. Ik besef me dat ik voor de 3^e keer op rij terugkom, vandaar dat ik ook andere acties organiseer (krant, marathons en andere evenementen) met het doel om geld bijeen te verzamelen.

3 juni 2010 is het zover; op die dag wordt de 5^e editie van de Alpe d'Huzes verreden. Een inmiddels populair wielerevenement waarin deelnemers op één dag 1, 2, 3, 4, 5 of 6x achter elkaar de Alpe d'Huez op fietsen met als doel om aandacht te vragen voor kanker. De stichting Alpe d'Huzes streeft na om patiënten goed, gezond en gelukkig met kanker te laten leven. Doelstelling is om kanker als dodelijke ziekte om te zetten in een chronische ziekte met een goede nazorg. Daarvoor is geld nodig, heel veel geld nodig.

Ik ben lid van het team Alpenkanjers; een collectief van medewerkers, vrienden en collega's van ASR en Fortis Bank. Met een aantal goede vrienden en 2000 andere deelnemers zullen we op die bewuste 3 juni de Hollandse berg, Alpe d'Huez, een of meerdere keren op 1 dag beklimmen. Ik zal voor de 2^e keer deelnemen. Na 4 beklimmingen Alped'Huez, 4 beklimmingen van de Mont Ventouxin 2009is mijn ultieme doelstelling om in 2010 liefst 6x de Alpe d'Huez op een dag op te fietsen. Het sportieve doel is prachtig, maar uiteindelijk gaat het om de financiële impuls die geleverd moet worden. Iedere euro die wordt opgehaald komt ten goede aan het KWF kankerbestrijding. Ik doe alles zonder er ook maar een cent aan te verdienen. Inmiddels is het A-CaRe programma ontworpen wat staat voor Alpe d'Huzes Cancer Rehabilitation; een programma waarin onderzoek wordt gedaan naar optimale revalidatie voor kankerpatiënten.

Zoals je wellicht al van me weet is er binnen de stichting sprake van een anti-strijkstok beleid wat betekent dat er geen euro verdiend wordt op het evenement. Alle sponsorinkomsten gaan voor 100% naar het goede doel. Ik ben gebrand om mijn doelstelling om te zetten in een resultaat. Ik kan het niet alleen; ik heb jouw hulp ook nodig. De Alpe d'Huez en het evenement gekoppeld aan de inzameling van sponsorgeld van het KWF wil ik een warm hart toedragen door opnieuw mijn steentje bij te dragen. Ik houd van fietsen (zeker in Frankrijk); het uitoefenen van een van mijn favoriete sporten. Jaarlijks reis ik af naar Frankrijk om naast de Tour de France ook weer zo'n verschrikkelijk mooie berg te beklimmen. Onder het motto: ‘opgeven is geen optie' zal ik voor het optimale resultaat gaan. Als vriend/kennis/collega doe ik op een beroep op jou. Sponsor mij als deelnemer van de Alpe d'Huzes door je bijdrage te storten op rekening van het KWF. Iedere euro is er één. Onderzoek wijst uit dat we er nog niet zijn, maar we zijn wel een weg ingeslagen die hoopvol is. Mijn doel? Ik wil net alsin 2009 duizenden euro's bijeen fietsen. Samen met het team Alpenkanjers gaan we voor de € 150.000,- Het doel van de organisatie Alpe d'Huzes is om € 10.000.000,- bijeen te verzamelen.

Hoe kun je sponsoren?

Het afgelopen jaar werkte ik met sponsorformulieren. Dit jaar doen we het anders. Als je naar onze pagina http://www.alpenkanjers.nl/ gaat en daar via deelnemers mijn naam (Natalie Sturkenboom) aanklikt, kom je direct op een doneerpagina waar je een bijdrage ineens kunt doen, of per beklimming. Je bijdrage wordt op voorhand bijzonder op prijs gesteld. Heb je vragen, laat het me dan weten! Door nu al eerder geld over te maken kan er ook rente getrokken worden over het reeds ingezamelde bedrag wat onderaan de streep ook weer extra euro's oplevert. Kijk voor meer informatie over het evenement op: http://www.opgevenisgeenoptie.nl/. Evenals vorig jaar zullen we daar op 3 juni ook live te volgen zijn, maar daarover volgt nog meer info!

Maak samen met mij die vuist en vecht mee tegen de gevolgen van kanker!

Directe link: http://alpenkanjers.nl/?page_id=439

Erop en erover keer 4!

Maanden van training en ineens zit het er alweer op.. De Ven2-4cancer.
Het eindresultaat is 4 keer omhoog maar ik vertel je graag het hele verhaal over het afzien en de mooie mensen die ik hier heb ontmoet.

Zaterdag 5 september zijn we met onze prachtige orange bus vertrokken naar Frankrijk. We wilde ontspannen reizen dus hebben we op ons gemak gereden, gezongen en boekjes voorgelezen om vervolgens in het leuke plaatsje, Beaune, te overnachten.
Zondag kwamen we aan op de camping in Carpentras. Een beetje leeg was het nog maar Erna, Valentijn, Robin en Leon stonden ons al op te wachten. Helaas moest Erna nog even wachten met de rose die haar beloofd was omdat er nog mensen opgepikt moesten worden in Avignon.

Na een gezellige avond lagen we al vroeg in ons mandje om de volgende dag de Mont Ventoux te verkennen vanaf Sault. Een leuke tocht van 103 km met onderweg wat leuke stop plaatsjes. Een mooie gelegenheid ook om iedereen te leren kennen. De beklimming vanaf Sault is de minst zware met een stijgingspercentage van zo'n 4-5% en soms wat meer maar evengoed een leuke rit om zo vast een gevoel met de berg te krijgen. De Ventoux moet je immers goed gezind zijn wil je er tegenop kunnen fietsen zo gaat het verhaal.

Dinsdag opnieuw een leuke fietstocht met mijn maatjes Robin en Julien met als afsluiter een lekkere lunch in Bedouin. 's avonds een heerlijke pasta maaltijd van de dames Hoogland en daarna vroeg naar bed.

De grote dag..
09-09-09 deze dag moest het gebeuren.
Om 4 uur ging de wekker en de spanning was te voelen in ons huisje. Ben aan de pasta, Julien aan de Chocolade croissants en ik zelf aan de vertrouwde Weetbix (tik over gehouden in Nieuw Zeeland). Tassen volgestouwd met eten en ander overlevingsspul en alles in de bus. Nog even was er stress want de chauffeur van de bus was al weg maar uiteindelijk stonden we allemaal keurig om 6.09 aan de start. Omhoog, naar boven en opgeven is geen optie!

Ronde 1

De klim vanaf Bedouin ging lekker en ik had zelfs de kracht om op mijn gemak nog wat fietsers in te halen. Robin bleef steeds bij mij en Juul fietste op een steenworp afstand voor ons. Langzaam begon de zon op te komen en werd uit het bos de top zichtbaar. Vanaf hier was het nog wel ruim 6km omhoog. Robin en Julien gingen net even wat harder en na Chalet Reinaerd heb ik daarom een stukje met een ander groepje mee gefietst. Aangekomen op de top was het koud dus we bleven niet te lang hangen. Nog maar 11 uur te gaan en nog 3 klimmetjes te maken.We mochten geen tijd verliezen.

Ronde 2 vanaf Malaucene.

Om maar niet te hoeven voelen wat de benen te vertellen hebben werd er gezongen en gekletst. Na een korte pauze bij de chalet konden we door voor het laatste stuk... We hadden geluk deze dag. De temperatuur was wel hoog maar de sterke wind die hier kan waaien bleef uit. Dus opnieuw stonden we boven om wat te eten en weer terug te gaan. Ik ben van de luxe vervoer dus ben ik terug gereden met een Nederlandse touringcar met tieners uit Groningen. Kon ik meteen even uitleggen wat we aan het doen waren ;-)

Ronde 3 was zwaar.
Ondanks de heerlijke lunch die Erna voor ons klaar had staan beneden was het nog moeilijk om alle energie op tijd bij te eten. Ik had op dit punt al ruim 4500 calorieën verbruikt. Dit is onmogelijk bij te eten tijdens inspanning. Ook de hitte was nu voelbaar en de wind leek even sterker. Omdat Robin nog even op de massagetafel bleef liggen heb ik mijzelf bij elkaar geraapt en het laatste stukje alleen gefietst. Aan de top kwam ik onze Alpenkanjer Ben tegen die een geweldige prestatie aan het leveren was. Een klein stukje samen en toen stonden we boven.
Bij iedere aankomst boven werden we even hartelijk ontvangen met een soepje hapje en drankje. Ook kregen we steeds even een kort vragen gesprekje van de verzorgers om te kijken of alles nog wel goed ging. Toen ik vertelde dat ik nog een keer wilde gaan werd hier enigszins verbaast op gereageerd maar ik had een doel.

Ronde 4, de laatste.
Ik startte alleen en gelijk nadat ik benden was aangekomen. Robin was al weg en Juul was nog boven. Ik geloof dat er werd verwacht dat ik de hekkensluiter zou zijn maar Julien zou nooit opgeven als wij nog aan het fietsen waren dus ik verwachtte hem nog wel tegen te komen en dat gebeurde ook.
Na 4 km kwam ik Juul tegen die als een razende malloot naar beneden sjeesde :skiing: en toen Jan, die net als ik nog 1 keer naar boven fietsten. We hadden een beetje hetzelfde ritme dus hebben we een stukje samen gefietst. Zijn teamgenoten stonden langs de weg om hem omhoog te schreeuwen dat heeft mij ook erg gestimuleerd door te gaan. ongeveer 9 km onder de top kwamen we Robin, Herman, Axel, Bart en Koen tegen. Het is bijzonder om te zien wat een saamhorigheid er is op het moment dat je het allemaal zwaar hebt en waar het menselijk lichaam toe in staat is als je het mentaal misschien al hebt opgegeven. Mijn bijzondere bewondering gaat hier uit naar Herman.
Deze laatste kilometers met deze groep zijn niet in een paar zinnen te beschrijven dus hou ik het erop dat ze mooi, bijzonder en verschrikkelijk zwaar waren. Samen met Robin kwam ik voor de laatste keer over de finish. Prachtig!
Toen iedereen binnen was hebben we snel een warm plekje opgezocht iets lager op de berg. Helaas waren er toch een aantal mensen onderkoeld geraakt door de grote inspanningen en temperatuurverschillen. Dit is gewoon niet altijd te voorkomen. Gelukkig was er een fantastische medische dienst om deze mensen te verzorgen.

Ik geloof niet dat ik ooit zo moe ben geweest als de dag daarop. De borrel met de burgemeester van Carpentras en de bbq zijn in een roes aan mij voorbij gegaan. Geweldig was wel dat we in alle kranten stonden!
Vrijdag hebben we nog 1 keer de berg in kleine stukjes befietst met de fotograaf. We werden herkend door passanten met de vraag hoe vaak we al omhoog waren gegaan. 4 keer!? ongelooflijk!

Weer thuis en ik kan de berg nog niet los laten. Ik wil alle bijzondere mensen die met zoveel passie voor dit goede doel en liefde voor hun vrienden, familie en kennissen hieraan hebben meegedaan nog eens bedanken. Jullie zijn Kanjers. Alpenkanjers..

Ven2 here we come!

Het aftellen is begonnen...
Langzaam zoeken we de spulletjes bij elkaar, wordt de slager nog eens benaderd voor zijn gulle sponsoring van onze bbq, de fiets nog eens nagekeken en worden de koolhydraten gestapeld. Daar ben ik nou écht goed in
Morgen nog een mooie spinningmarathon met een grote opkomst op ASR. Allemaal heel spannend.

De afgelopen weken heb ik ook niet stil gezeten. Met mijn fietsvriendjes Robin en Aline heb ik de woensdagavonden op de fiets doorgebracht en in de weekenden werden de echte afstanden afgelegd.
Eerst een rondje Luik met Julien en zijn pa. Die twee zijn geboren fietsers dus ik had er een flinke taak aan om ze bij te houden. Vooral berg af ben ik niet zo´n ster en raakte ik steeds achter maar samen kwamen we weer aan op ons eind punt.

Afgelopen weekend zijn we vertrokken naar Diekirch in Luxemburg. Een bus vol mannen en een dame Een beetje te laat kwamen we aan bij de bus door een lange file bij Eindhoven. Tja, wie werkt er tegenwoordig nog op vrijdag Bij aankomst stond er een lekker hapje en drankje te wachten en een groep met gezellige mensen waar we de dag mee zouden doorbrengen op de fiets. Na de Pasta maaltijd en een drankje was het zaak om vroeg te gaan slapen om de volgende morgen om vijf uur naast het bed te staan. Geloof het of niet maar we hadden dus twee uur nodig om bij de start te komen die op de hoek van de camping lag. Mannen kunnen zo treuzelen... Iets na half acht waren we dan de eerste stempelpost en daarmee de start door en begon onze tocht van 250 km en een beetje.. Het eerste stuk was redelijk vlak maar er volgde steeds meer heuveltjes. Mooie afdalingen en na de bocht meteen weer omhoog. Leuke uitdagingen. De mannen aan kop en ik er achteraan. Steeds als ik ze na een afdaling weer bijna had ingehaald volgde de volgende afdaling alweer. Het was een eindeloze strijd maar ik heb het gewonnen. We kwamen wederom met zijn vieren over de finish. Julien, Robin, Joris en ik. Ons verzorgingsteam stond al te wachten met een bloemetje en een biertje en de band speelde nog. Net op tijd.. Na een dagje rustig aan en veel vlaai kan ik er weer vol tegenaan. Zaterdag vertrekken we naar Frankrijk met onze prachtige orange bus. Op 9 september zijn onze fietsprestaties weer te volgen.

Wil je meer weten of sponsoren. Kijk dan op http://www.alpenkanjers.nl/
Bedankt!